Rodzinny dom dziecka to pierwszy tego typu projekt łączący w sobie nowatorskie podejście i doświadczenie. Główne założenia koncepcyjne projektu opierają się na dwóch filarach: funkcjonalności, która wynika ze zrozumienia potrzeb jego mieszkańców i zapewnieniu maksymalnej wygody i przestrzeni przy zachowaniu stosunkowo niewielkiej bryły budynku.

W rodzinnym domu dziecka może zamieszkać 12 osób, w tym 10 dzieci oraz dwójka rodziców-opiekunów. Budynek i jego wnętrze dostosowano oczywiście do potrzeb osób niepełnosprawnych poruszających się na wózkach inwalidzkich. Główne wejście zostało zlokalizowane na poziomie terenu, zastosowano również rozwiązania ułatwiające poruszanie się na wózku, np. szerokie korytarze, odpowiednio dostosowane łazienki z wc, itd. Mimo, że dom jest piętrowy, optyczne połączenie przestrzeni kondygnacji eliminuje poczucie alienacji, tak więc wszystkie dzieci mogą się w nim czuć komfortowo. Uzyskano to dzięki formalnemu i optycznemu połączeniu piętra z parterem, tak, że piętro potraktowano w pewnym stopniu jako antresolę parteru. Rozwiązanie to umożliwia montaż balustrad ze szkła bezpiecznego. Dzięki takiemu zabiegowi udało się w pełni uniknąć odizolowania osób mieszkających na parterze od osób mieszkających na piętrze.
Przy projektowaniu architekci starali się jak najwierniej oddać charakter typowego polskiego domu rodzinnego. Podobnie jak w tradycyjnym domostwie, dach jest dwuspadowy o ciągłych płaszczyznach, a swoją geometrię zmienia tylko nad pokojem dziennym, zmniejszając tym samym wysokość pomieszczenia, otwartego na pierwsze piętro. Dzięki temu zabiegowi statyczna bryła staje się nieco bardziej dynamiczna.
Wszelkie zabiegi formalne mają za zadanie optycznie zmniejszyć bryłę budynku tak, aby jak najbardziej upodobnić go do zwykłego domku jednorodzinnego.
Znajdująca się na parterze, ale otwarta na piętro część dzienna została otoczona amfiladami by dało się ją obejść lub obiec wokół. Udało się również stworzyć tu przestrzeń funkcjonalną, w wykuszach ukryto wygodne siedziska a ścianę spiżarni pomalowano farbą tablicówką.
Na parterze zlokalizowano wychodzący na taras pokój dzienny połączony z jadalnią, łazienki, kuchnię, szatnię, trzy sypialnie (w tym jedną z oddzielną łazienką dla opiekunów) i pokój pracy cichej, przeznaczony do nauki i spotkań z biologicznymi rodzicami.
Miejsce na piętrze przeznaczono na cztery sypialnie, dwie łazienki oraz dwie obszerne garderoby, niezbędne w tego typu domu.
W piwnicy mieści się spiżarnia, pralnia, mały magazyn i pomieszczenie techniczne oraz garaż mogący pomieścić dwa duże samochody.

Warto dodać, że w rodzinnym domu dziecka przewidziano nowoczesne systemy energooszczędne (izolacja termiczna, wentylacja mechaniczna nawiewno-wywiewna z rekuperatorem ciepła oraz seria rozwiązań przejętych z technologii domu pasywnego), dzięki którym w znacznym stopniu maleją wydatki związane z codziennymi kosztami utrzymania obiektu i rachunkami za media.